Τυχαίες συναντήσεις με παλιούς γνωστούς στον δρόμο:
Γιατί είναι τόσο αλλόκοτες;
Περπατάς ανέμελα στο δάσος εεε στον δρόμο! Και ξαφνικά ανάμεσα στους ατελείωτους αγνώστους βλέπεις έναν γνωστό. Ακολουθεί η τυπική σκηνή που τα βλέμματα διασταυρώνονται, τα μάτια γουρλώνουν για λίγο και σταματάς και χαιρετάς. Όλα καλά ως εκεί αλλά μετά τα τυπικά "Τι κάνεις; / Καλά" Χ2 έρχονται τα δύσκολα. Τι ακριβώς είναι το σωστό να πεις όταν βλέπεις κάποιον που έχεις να μιλήσεις χρόνια, περισσότερο όταν οι ίδιοι ήταν που έκοψαν την επαφή; Το παίζεις ανέμελος και καλά; Το παίζεις μέσα στο ενδιαφέρον και καλά και προτείνεις έναν καφέ στα γρήγορα; Στην τελική κάθεστε και κοιτιέστε και στο τέλος κάποιος θα πει πρώτος πως πρέπει να πηγαίνει. Να πεις πως χάρηκες ακριβώς δεν μπορείς, να πεις πως σε άφησε αδιάφορο ούτε.
Ίσως τελικά έπρεπε να προτείνεις τον καφέ...
...αν και δύο μέρες αργότερα μάλλον σκέφτομαι πως δεν άξιζε...
Αφιερωμένο σε αυτούς από τα παλιά που χάθηκαν
Νά 'ναι καλά, ὅπου κι ἂν εἶναι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠόσο δίκιο έχεις, αλλά εγώ θα ήθελα να αναφερθώ στην διασταύρωση των βλεμμάτων και την ακόλουθη παγερή αδιαφορία του στυλ απλά δεν του μιλάω ή απλά εύχομαι να μη με θυμάται...
ΑπάντησηΔιαγραφήΣωστή η παρατήρηση. Απλώς στην περίπτωση που αναφέρεις η όλη κατάσταση κρατάει κάτι δευτερόλεπτα και μετά τελείωσε ;Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν υπάρχουν κανόνες, κάνεις ότι νιώθεις ότι είναι καλύτερο να κάνεις. Μέχρι εκεί χρειάζεται να σκέφτεσαι, προβληματισμοί και ανασφάλειες δε χωράνε (ΙΜΗΟ). Το τι έγινε στο παρελθόν μόνο εσύ το ξέρεις και εσύ μπορείς να ζυγίσεις την κατάσταση και να κρίνεις αν αξίζει να δώσεις έκταση στο θέμα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιτέλους, post χωρίς ταξιδιωτικές εντυπώσεις :P .
Ναι, είπα να σας ξαφνιάσω λίγο ;Ρ
ΑπάντησηΔιαγραφή"Απλώς στην περίπτωση που αναφέρεις η όλη κατάσταση κρατάει κάτι δευτερόλεπτα και μετά τελείωσε ;Ρ"
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι αλλά μερικές φορές σκέφτεσαι για ώρες μετά αυτό που έγινε (ή δεν έγινε, καλύτερα).